مثل پرنده‌ای که پر نداره
دلم میون سینه بیقراره
مثل همیشه گم شدی دوباره
کاش یه نفر از تو خبر بیاره
اون که دلُ به غم رسوند تو بودی
اون که غرورمُ شکوند تو بودی
وقتی شکستم تو دیگه نبودی
شعر جدایی داشتی می‌سرودی
دلم شکسته و غمینه بی تو
چه چاره زندگی همینه بی تو
غصه همیشه در کمینه بی تو
دنیا که بیکار نمی‌شینه بی تو
کاش بدونی بی تو چه حالی دارم
چه آرزوهای محالی دارم
بی تو دلم یه عالمه گرفته
دلم نه از تو از همه گرفته
(اسفند 82)
وبلاگ قشنگی داری ممنون میشم به من هم سر بزنی و نظرتو بدونم.
مرسی
هر چی فکر کردم چی بنویسم هیچی به ذهنم نرسید!