تو را که دید
تند تند ترسید
قلبم
که دست و پایش را گم کرده بود
تند تند خندید
روحم
که غصه را باور کرده بود
چه نقاشی زیبایی شده بود
چشمان تو
در پس زمینه ی
خطهای شکسته ی دلم